Ik merk dat het boeken van een fotoshoot best wel spannend kan zijn. De meeste bezwaren die ik hoor zijn dingen als ‘Jess, ik sta eigenlijk nooit echt leuk op een foto hoor’ of het wordt meer als een grapje verpakt met de woorden ‘nou ik hoop maar dat je er wat van kan maken!’. Zo zonde vind ik dat! Zijn we dan met z’n allen zo onzeker geworden dat we niet meer onszelf durven te zijn op een foto?
Aan de andere kant snap ik het ontzettend goed, want eerlijk is eerlijk ik sta zelf ook veel liever achter de camera dan ervoor 😉. Ik vind het daarom iedere keer weer een eer als mensen me een ochtend of avond in hun leven toelaten. Zo krijgt iedere shoot keer op keer een speciaal plekje in mijn hart. Naast alle mijlpalen als speciale verjaardagen, trouwerijen en geboortes is de aanleiding voor een fotoshoot soms ook een stuk minder vrolijk. Met toestemming van deze super dappere mama mag ik het volgende verhaal delen.
“Het moment waarop je te horen krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent staat alles letterlijk op z’n kop. En helemaal als je twee opgroeiende kinderen hebt. Dan is alles wat zo ‘normaal’ was, ineens helemaal niet meer zo vanzelfsprekend.”
Kwetsbaar
Tijdens het voorgesprek van de fotoshoot hebben we hier uitgebreid over gesproken. Zo ontzettend kwetsbaar en open tegelijk, want beide weten we: dit zijn foto’s die later extra gekoesterd worden. Ik mocht meedenken over de manier waarop we dit het beste op beeld konden vastleggen.
Ik vroeg Petra of ze ervoor openstond om een brief naar de kinderen te schrijven en deze aan hen voor te lezen. De combinatie van de woorden op papier en de beelden die ik op dat moment maak leek me een heftige maar prachtige combinatie. Petra stond er meteen voor open en opperde dat ze beiden kinderen ook een cadeautje wilde geven. En dat is precies wat we gedaan hebben.
Natuurlijke omgeving
Voor de locatie van de fotoshoot wilde we graag een natuurlijk omgeving. En als fotograaf in het Gooi kom ik snel uit op de Bussumerheide. Fotograferen met zonsondergang is echt mijn favoriet, omdat het licht dan zo mooi en warm kleurt. En hoe gek dit misschien ook klinkt, maar voor deze shoot is de zonsondergang misschien wel extra symbolisch.
Dansen en plezier!
We zijn de shoot begonnen met vooral veel vrolijke foto’s, lekker dansen, rennen, tegen elkaar aanduwen en vooral plezier maken! Halverwege de fotoshoot op de hei, die overigens prachtig in bloei stond, hebben we een mooi plekje gevonden voor ons speciale moment. Petra had voor beide kinderen een prachtige kaart geschreven en omstebeurt hebben ze deze bij haar op schoot voorgelezen.
Ik zal heel eerlijk zijn, dit was ook wel het moment dat ik zelf een klein traantje achter de camera wegpinkte. En wat mij betreft is dat ook helemaal oke. Het is tenslotte ook niet niets wat ze als familie doormaken. Na de prachtige teksten (die ik om privacy redenen, ook privé zal houden) kregen beiden een hele mooie knuffel!
Daarna sloten we fotoshoot af met nog wat fijne knuffels, een dansje én mochten de kinderen zelf ook nadenken hoe ze graag op de foto wilde. Abe was heel stellig hierin: “Ik wil met z’n allen bovenop elkaar liggen!” En dat is wat we precies deden, samen met de knuffels een hele grote gezinsknuffel maken!
Lieve Petra, ik wil je ontzettend bedanken voor je openheid en dat ik een avondje met je prachtige gezin mocht zijn. Dat ik jullie op z’n puurst en meest kwetsbaar heb mogen vastleggen. Ik hoop dat deze foto’s jullie liefde voor elkaar enigszins op beeld hebben kunnen vangen. Precies zoals jullie zijn.
Liefs, Jess
